سرو، گل، لاله

ساقی حدیث سرو و گل و لاله می رود                        وین بحث با ثلاثه غساله می رود

تشنگی

مزه ی عشق به این خوف و رجاهاست، رفیق            عشق سرگرمی اش آزار و تسلی است رفیق

نـشـدم راهی ایـن چـشـمه که سیـراب شـوم            تــشـنـگی خــاص تـریـن لـذت دنـیـاست رفیـق

اعتراف

اینکه دلم گرفته و نمی تونم دل بکنم

دلیل دلتنگی من، تنها فقط خود منم

تموم حرفامـو باید فـقط واسه تو بزنـم

درگیر این دنیا شدم، دنیای من محدود شد

وقتی فراموش کردمت، دار و ندارم دود شد

دوری من از تو فقط عذاب بی اندازه داشت

بی خبر از اینکه نگاهت منو تنها نمیذاشت

هر لحظه که فکر می کنم این همه از تو دور شدم

دوباره گریه ام می گیره، دلم می گیره از خودم

همهمه ی این روزگار منو به تنهایی سپرد

فکر زمین و آدماش، از دل من یاد تو برد

دوستت دارم دوست داشتنم مهمتر از جونه برام

این بدترین گناهه که از تو به جز تو رو بخوام

سخاوت دستای تو دنیامو می سازه هنوز

با این همه گناه من آغوش تو بازه هنوز

دود

گویــی تمام آنچه منم دود می شود               هـــر آرزو بـه غیر تـو نابــــود می شـود

دیر آمدم به سوی تو این بار هم ولی               لطفی کنی تو نوبت من زود می شود