تو پس پرده چه دانی واقعاً؟!

عیب رندان مکن ای زاهد پاکیزه سرشت  که گناه دگران بر تو نخواهند نوشت

من اگر خوبم و گر بد تو برو خود را باش هرکسی آن دروَد عاقبت کار که کشت

همه کس طالب یارند چه هشیار و چه مست همه جا خانه عشق است چه مسجد چه کنشت

سر تسلیم من و خشت در میکده ها مدعی گر نکند فهم سخن گو سر و خشت

ناامیدم مکن از سابقه لطف ازل تو پس پرده چه دانی که که خوب است و که زشت

نه من از پرده تقوا به در افتادم و بس پدرم نیز بهشت ابد از دست بهشت

حافظا روز اجل گر به کف آری جامی یکسر از کوی خرابات برندت به بهشت

پ.ن1: بـــــَله!

پ.ن2:بَلى مَنْ أَسْلَمَ وَجْهَهُ لِلهِ وَ هُوَ مُحْسِنٌ فَلَهُ أَجْرُهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَ لا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَ لا هُمْ یَحْزَنُونَ

تفأل

سـیـنـه مـالـامـال درد اسـت ای دریغا مرهمی        دل ز تـنـهـایـی بـه جـان آمـد خـدا را هـمـدمی

چــشــم آســایـش کـه دارد از سـپـهـر تـیـزرو          ســاقـیـا جـامـی بـه مـن ده تـا بـیـاسـایـم دمـی

زیرکی را گفتم این احوال بین خندید و گفت        صـعـب روزی بـوالعجب کاری پریشان عالمی

سـوخـتـم در چـاه صـبـر از بـهر آن شمع چو گل        شـاه تـرکـان فـارغ است از حال ما کو رستمی

در طـریـق عـشـقـبـازی امن و آسایش بلاست        ریـش بـاد آن دل که با درد تو خواهد مرهمی

اهـل کـام و نـاز را در کـوی رنـدی راه نیست          ره روی بـایـد جـهـان سوزی نه خامی بی‌غمی

آدمــی در عــالــم خـاکـی نـمـی‌آیـد بـه دسـت        عـالـمـی دیـگـر بـبـایـد سـاخـت و از نـو آدمـی

خـیـز تـا خـاطـر بـدان تـرک سـمـرقندی دهیم          کـز نـسـیـمـش بـوی جـوی مـولـیـان آیـد هـمی

گـریـه حـافظ چه سنجد پیش استغنای عشق          کـانـدر ایـن دریـا نـمـایـد هـفـت دریـا شـبـنمی

پ.ن: خسته ام، خیلی! ... و بدیش اینه که احساس نمی کنم برای چیز خوبی خسته شدم یا به خاطر این خستگی دستاوردی داشتم! 

سرو، گل، لاله

ساقی حدیث سرو و گل و لاله می رود                        وین بحث با ثلاثه غساله می رود