تا فراموش نگردد...

 کاش می‏شد که به انگشت نخی می‏بستیم

تا فراموش نگردد که هنوز انسانیم!!!

کاش در باور هر روزه‏یمان 

جای تردید نمایان می‏شد

و سوالی که چرا سنگ شدیم

و چرا خاطر دریایی‏مان خشکیده‏ست؟

کاش می‏شد که شعار 

جای خود را به شعوری می‏داد

تا چراغی گردد دست اندیشه‏یمان 

کاش می‏شد که کمی آینه پیدا می‏شد

تا ببینیم در آن، صورت خسته‏ی این انسان را

شبح تار امانت‏داران

کاش پیدا می‏شد

رسوایی

«اشکال شما همین است که اسلامتون رو از من گرفتید، اسلام رو باید از سرچشمه گرفت.

اسلام به ذات خود ندارد عیبی هر عیب که هست از مسلمانی ماست»

پ.ن: شش هفت ریشتری تکان خوردم. فارغ از حواشی، بر خودم واجب می دانم از عواملش تشکر کنم!

فصّلت 34 و 35

وَلَا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلَا السَّیِّئَةُ

 ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ

فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ

وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا الَّذِینَ صَبَرُوا 

وَمَا یُلَقَّاهَا إِلَّا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ

یعنی:

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست.

(امّا) بدی را با نیکی دفع کن؛

ناگاه، (خواهی دید) همان کسی که میان تو و او دشمنی بود، انگار دوستی گرم و صمیمی است.

و جز صابران کسی به این مقام نمی رسد؛

(آری،) کسی به این مقام نمی رسد، جز آنکه بهره عظیمی (از ایمان و تقوا) داشته باشد.

برداشت آزاد:

   1.  «اشِدّاءُ علی الکُفّار، رُحَماءُ بَینَکُم» سر جاشه! منتها شاید اون شدت هم باید به نیکی باشه.

     2. این نوع رفتار، جدا از اینکه ممکنه در دشمنت واقعاً تغییری ایجاد کنه، قبل از همه چیز نوع نگاهت رو به آدم ها و مشکلات عوض می کنه!

    3. البته که کار هر بز نیست خرمن کوفتن؛ باید آدم حسابی باشی؛ خیلی باید بزرگ باشی؛ مصداق اعلاش دقیقاً رسول الله ـه!

+ اگه فارسی این آیه رو برای خیلی از این مسلمونا (!) بخونی، ممکنه فکر کنن از سخنان بودا یا مهاتما گاندیه! حیف ...