حریق خزان

بـاز آی دلبـــــــرا، که دلـــــم بی قـــــرار توســت ویــن جـان بـر لب آمده در انتظــــــــار توست

در دســت این خمار غمم هیـــــچ چاره نیــست جــز باده ای که در قــدح غمگســــــار توست

ساقی به دست باش که این مست می پرست چون خم ز پا نشست و هنوزش خمار توست

  سیــــری مبـــــــــاد ســـوختــه تشــــنه کـــام را         تا جرعــه نـوش چشـمه شیــرین گوار توست

 بیچـــــاره دل که غــارت عشـــــقش به بـــاد داد    ای دیده خـــون ببـــار که این فتــنه کار توست

ای ســـــایه صبـــــر کن که برآیــــــد به کــــام دل  آن آرزو که در دل امــیــــــــــــــــــــــــدوار توست